Ο μεγάλος Γιώργος Μαργαρίτης ήταν εκείνος που ανέδειξε, με τη βαρύτητα του ονόματός του, τη λαογραφική σημασία του πανηγυριού της Φυλής. Ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού υπογράμμισε, με την πληθωρική καλλιτεχνική του παρουσία, το βράδυ της Δευτέρας 14 Αυγούστου 2023, γιατί τα πανηγύρια αποτελούν, εδώ και αιώνες, σπουδαία κοινωνικά γεγονότα, που συσπειρώνουν τις τοπικές κοινωνίες, με επίκεντρο τις ιερές μορφές της χριστιανικής πίστης.
Πρωταγωνιστής αυτής της σπουδαίας βραδιάς ο κόσμος που γέμισε, ασφυκτικά, την κεντρική πλατεία της Φυλής, σε μια μοναδική μέθεξη καλλιτέχνη-κοινού. Κόσμος κάθε ηλικίας και κοινωνικής προέλευσης, με κοινό χαρακτηριστικό ότι αναγνωρίζει στον Γιώργο Μαργαρίτη ταλέντο, αυθεντικότητα, σεμνότητα και προσήλωση στον αξιακό κώδικα του λαϊκού πολιτισμού.
Αυτά τα δύο στοιχεία, που προσδιορίζουν την μοναδικότητά του ξεκαθάρισε, ευθύς εξαρχής ο Γιώργος Μαργαρίτης. Με την ειλικρίνεια που τον διακρίνει και πιστεύοντας ακράδαντα ότι οι καλοί λογαριασμοί είναι εκείνοι που κάνουν τους καλούς φίλους, προανήγγειλε ότι θα είναι μια μοναδική βραδιά, για ένα και μόνο λόγο. «Επειδή τα τραγούδια που λέω εγώ δεν τα λένε οι άλλοι». Τόσο απλά, αν και πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι κανείς δεν μπορεί να πει τα τραγούδια, όπως αυτός.
Κι αυτό ακριβώς συνέβη. Δημιούργησε ένα εξαιρετικό πολιτιστικό γεγονός με τη βοήθεια των καλλιτεχνών που τον υποστήριξαν και μιας εξαιρετικής ορχήστρας, την οποία δεν παρέλειψε, αποδίδοντας τα του Καίσαρος των Καίσαρι, να εκθειάσει, από μικροφώνου.
Θα μπορούσαν να γραφούν βιβλία για αυτή τη μεγάλη φυσιογνωμία, αλλά ας αρκεστούμε σε μια διαπίστωση, μόνο και μόνο επειδή αποτελεί το κοινό χαρακτηριστικό των μεγάλων. Είναι η ψυχική γενναιοδωρία, από την οποία ο Μαργαρίτης διαθέτει πλεονάσματα. Κλείνοντας μια συναυλία γεμάτη μοναδικά σουξέ, άνοιξε την πόρτα στο μέλλον με μια αυθεντική φράση. «Και σήμερα γράφονται και στο μέλλον θα γραφτούν μεγάλα τραγούδια». Κι ανέφερε ως παράδειγμα ένα καινούργιο που ηχογραφεί και θα παρουσιάσει, σύντομα, ο μεγάλος συνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος.
Είχαμε καιρό να τον δούμε και μας το θύμισε με αβρότητα κι ίσως ένα μικρό παράπονο. Αλλά δεν πάψαμε να τον αγαπάμε και να τον εκτιμάμε, για το καλλιτεχνικό του χάρισμα, και για τον αδαμάντινο χαρακτήρα του. Αλλά γατί είναι ένας από τους ανθρώπους που ενσαρκώνουν το ελληνικό όνειρο του παιδιού που ξεκίνησε, πάμπτωχο, από το χωριό του για να γνωρίσει την καταξίωση και τη δόξα στην Αθήνα και σε όλο τον κόσμο…
